Değişen bir ruh halinden ziyade,değişen bir şey var içimdeki bende.
Aynadaki beni hiç sevmiyorum artık.
Göz rengi sürekli değişen,dudakları sürekli kırmızı ve anlamsız bakan bir çift göz. Saçlarımı sevmiyorum.
Renk renk olmasını istiyorum.
Morlar maviler pembeler. Pis emolar gibi değil he. Emolardan hiç hazzetmiyorum.
Gökkuşağı gibi.
Eski yazılarımdaki ben değilmişim. Birinin rolüne bürünmeye çalışıyor gibiyim sanki. Şimdiki düşünce halimi daha çok seviyorum.
Müzik anlayışım seviye atladı.
Çizgilerim daha keskin. Ama görünüşüm çizgilerimi hiç yansıtmıyor. Dolabımın hepsini kapımızın önünde yakmaya niyetliyim.
Odamdaki posterlere baktıkça daha bir heyecanlanıyorum.
Ve seni çok özlemişim. İçimdekileri normal kağıtlara dökemiyorum. İyi ki varsın.
Sık sık uğrarım artık.
Kendine iyi bak. koskoca bir yazı geçirdik farkında mısın?
Sonbahar yapraklarına basmayı seviyorum. Bana teomanın İstanbulda sonbahar şarkısını hatırlatıyor yaprakların hışırtısı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder