8 Kasım 2010 Pazartesi

Kayıp.



"acele etmeliyim" diyordu genç kız içinden. ellerini sırt çantasının askılarına sarmış. soğuğa karşı koşuyordu. rüzgar ikide birde şapkasını düşürüyor, geri takmak için 10 sn bekliyor ve bir kez daha aynı şeyi düşünüyordu.
"kesinlikle acele etmeliyim."

O gece gökte herşey vardı. yağmur,rüzgar,karanlık, gökde griye çalan bulutlar.. aldığı her nefes ona rüzgarı ve soğuğu daha çok hissettiriyordu. burun deliklerinden içeri sızan soğuk, tüylerini diken diken ediyordu.

başka bir şey daha tüylerinin diken diken olmasına neden olmuştu.

caddelerin ışıkları yanmıyordu.

yeterince soğuk ve karanlık yokmuydu?? neden birde ışıklar kapalıydı. kendi kendine sordu. herhangi bir yaz gününü düşünüp içini ısıtmaya çalışıyordu.ama başarılı olmuyordu. buraları zaten hiç sevememişti. geleli 3 sene olmasına rağmen,eski evi gibi içini ısıtamıyordu. Her yerde koca koca binalar vardı, yeşil alan bitmişti.sadece bir iki yapay çam..

oysa eski evi ne kadar da güzeldi. Küçüktü. 2 odası vardı. ve birde salonu. onun odasının manzarası göz alabildiğince ağaçtı.ve ağaçların ardında büyük bir göl. odası küçük, eşyaları tıkış tıkıştı. her sabah uyandığında mutlaka ayağını yada elini biryerlere çarpardı. mutluluk kokan salonlarında her pazar kahvaltı günü düzenlenirdi. öğlene kadar sofradan kalkılmaz televizyon kapatılır ailece sohbet edilir gülüşülürdü.

ve sonra herşey tersine döndü.

annesi ve babası boşandı. abisi ise herkezden kaçtı. annesi memleketine döndü babasıda ülke dışına gitti.16 yaşında yapayanlız kalmıştı. annesi ayda 1 kez e-mail atar halini hatrını sorardı.fazla da uzatmazdı.

babası ise ortalardan zaten kaybolmuştu. öldüğünü düşünüyordu genç kız.

Annesi kıza ev almış her ay yüklü miktar para gönderiyordu ama boşuna. kızın paraya ihtiyacı yoktu.
aileye ihtiyacı vardı.

ve birden yağmurda kalakaldı.

"neden acele etmeliyim?" diye sordu kendine.

içindeki ses sustu. ne cevap vereceğini merak ediyordu ama hiç bir cevap yoktu.

ve durdu.hiç hareket etmiyordu artık. yağmurun onu temizlemesini bekledi 10 dk, ama o da olmadı.

yavaş adımlarla evine yürüyünce birden geldiğini farketti.

Anahtarını buldu,
Kapısını açtı,
Ve içeri fısıldadı.
"Anne baba ben geldim..."

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder