Kırık Kalem Döküntüleri Part-1

Günlerdir odamda garip sesler duyuyorum. Sessizliğin haykırışları gibi. Başımın üstünde kara bulutlar dolaşıyor. Sanki birazdan bir yağmur bastıracak. Sadece bana. Soğuk hava zaten biliyorsun, ellerim üşüyor yokluğunda. 


Kulağımda anlamsız bir müzik, uğultu duymayı yeğleyeceğim iğrenç bir müzik. Kötülerin kazandığı filmlerin müzikleri gibi.  Onlar mı kazandı ?


Hava gri sürekli. Yağmur yok,soğuk buz gibi bir hava.Sıcak yağmuru özletiyor. Yada Kar'ı. Birşeyler yağsa bu şehre susacak tüm kötü şeyler sanki.


Caddeler insan kalabalığı,sokaklar. Sensizliği yüzüme yüzüme çarpıyor. Ağaçların bahçelerin kokuları seni hatırlatıyor. Başımı sakladığım boynunu. Ve onun canlı kokusunu.


İnsanlar alay ediyorlar. Gülüyorlar bana sebepsiz. Ben ağlarken birilerinin gülmesinden nefret ederim bilirsin. Senin gülüşünü düşlüyorum günlerdir. İçimi çöl gibi kavuran gülüşünü. Altında art niyet olmadan dertsiz gülüşünü.


Gözümü ilk senin resmine açıyorum. Günyadın diyorum sana sessizce.Posterlerim yüzüme bakıyor. 'Onu beklemekten vazgeçmeyeceksin!' dermişçesine.


Vazgeçmeyeceğim.


Seni özlemekten,
Beklemekten,
Aramaktan vazgeçmeyeceğim.


Ah sevgilim.

Seni ne kadar özledim bir bilsen...

We've lost it all,
The love is gone...